Thuis in het Limburgse land

Ja leef lui,

We zijn weer thuis.
Gisterochtend eerst met de bus naar Porto een busreis van 3 uur.
Daarna met het vliegtuig naar Weeze waar Victor en Miranda ons kwamen ophalen.
Het deed goed om hen weer te zien.
Daarna naar huis, kijken of de Potterstraat nog bestond. En jawel hoor en hoe ????

Toen we om 22.00 uur de Potterstraat inreden was de straat versierd met banners waarop "HEIVISCH" stond met een pijl de oprit op.
Toen we 6 weken vertrokken stonden ze met een bord met een pijl Santiago, dus nu was het Heivisch.
Verder allemaal vlaggen en vlaggetjes en het hele huis zat vol familie, vrienden en buren.
Nou dat was me toch thuiskomen.
Net als toen weggingen met een raar gevoel in de buik kregen we nu ook een warm gevoel bij zoveel belangstelling en mensen die je na aan het hart liggen.
De champagne en de Trippeltjes stonden koud. Dat was dus heel leuk thuiskomen.
En waar moet je dan beginnen te vertellen wat je allemaal hebt meegemaakt.Maar de verhalen kwamen vanzelf en de avond was eigenlijk nog te kort om alles onder woorden te brengen.
Het zal nog wel even duren voor alles bezonken is en alles zijn plek gekregen heeft.
Het is wel vreemd om hier in je eigen vertrouwde omgeving te zitten, te genieten van de spullen die de onze zijn en waar je je gemak van hebt.
Want het was toch hard werken voor een Pelgrim, niet alleen in fysieke zin maar ook alles eromheen.

Maar ondanks alles hebben we er van genoten.Vooral het feit dat we samen deze klus geklaard hebben.
We hebben ons wel af en toe diep in de ogen moeten kijken, want situaties zijn niet zoals thuis waar ieder zo zijn eigen taken en structuur heeft. Hier moet je onderweg weer een nieuwe structuur maken of zoeken die is afgestemd op het moment van de dag en gevoel naar elkaar dat je daarbij ervaart. Wij denken dat het een nieuwe weg geopend heeft.

Het is net als het Christussymbool op de Romaanse gevel (Las Platerias) aan de zuidkant van de Kathedraal in Santiago,daar zie je dus dat het alpha en omega teken (hetgeen begin en einde betekent) omgekeerd wordt in een omega en alpha teken. Dus "Einde" en "Begin".
Het begin van een nieuwe weg.
Het is net, zols gezegd wordt, niet Santiago is het doel maar de weg ernaartoe is het doel.
En eigenlijk is die weg, zoals het hele leven, nooit af, je bent nog steeds op weg naar Santiago wat "Santiago" in overdrachtelijke zin dan ook mogen zijn.

En er is nog iets wat een grotere betekenis voor ons gekregen heeft, nl:
Less is more,
Weniger ist Mehr,
Minder is meer.

We hebben 5,5 week met zeer weinig aan comfort geleefd en hebben ervaren dat je ook op deze manier kunt genieten en gelukkig zijn. We hebben heel leuke en heel gekke mensen ontmoet, mensen die je wilden helpen mensen die geinteresseerd in je waren en mensen met een gezamenlijk doel. Dat alles geeft een rijk gevoel.
Maar de vraag is "hoe lang kunnen we dat gevoel vasthouden"?

We zijn vertrokken onder het motto: Fietsen maakt het hoofd leeg en het hart vol.Maar we zijn inderdaad teruggekomen met een vol hoofd aan indrukken en ervaringen en een vol hart aan geloof in de medemens.

Leef lui, dat was ons laatste verslag.
Bedankt allemaal voor het meeleven met onze reis. Alle bemoedigende woorden die jullie geschreven hebben, het heeft ons echt wel geholpen om deze tocht te maken en de weg naar Santiago te maken.
In de Pelgrimsmis hebben we aan jullie allemaal gedacht en jullie alle goeds, sterkte en kracht stoegewenst.
Ieder van ons gaat nu weer zijn eigen weg en die weg is nooit af.

Bedankt en de hartelijke groeten van Anne en Theo

PS: ik probeer nog wat foto's op de site te zetten, maar daar moet ik nog op studeren. Dat doe ik dan een volgende keer. Dat is dan het toetje.